Əbrəhənin Kəbəyə hücumu 

Məkkə dini mərkəz olduğu kimi,

Ticarət mərkəzi olmuş həm də ki,

Ticarətə gedib–gəlir karvanlar,

Həcc vaxtı orada qurulur bazar.

Ancaq ərəbləri ora cəlb edən,

Uzaq ölkələrdən çəkib gətirən,

Kə’bənin müqəddəs olması idi.

Bütün ərəbistan axır sel kimi.

"Həm ziyarət edir, həm də ticarət,”

Məkkənin bu qaynar vaxtı, nəhayət

Həbəşlər Yəməni aldılar ələ,

Bir məhşur hadisə baş verdi belə.

Əbrəhə Yəmənin valisi olur,

Sə’nada bir kilsə tikib, qurdurur,

Oraya xərc çəkib vurdu bər–bəzək,

Ziyarətgah adın ora verərək,

Bu fikirdə idi o, ərəblərin

Kə’bədən Sə’naya üzün çevirsin.

Kə’bəni ziyarət edən ərəblər,

Sə’nanı mə’bədtək imtina edər.

Bundan qəzəblənib coşan əbrəhə

Başqa çarəyə baş vurdu bu dəfə,

Kə’bəni dağıtsın deyə büsbütün,

Məkkəyə qoşunun gətirdi bir gün.

Məkkə ətrafında qurdurur çadır,

Xalqın mal–qarasın sürüb aparır.

Soyulmuş malların içərsində,

Əbdül Müttəlibin yüz dəvəsin də,

Sürüb əbrəhəyə gətirmişdilər.

Əbdül Müttəlib də tutanda xəbər,

Gəlmiş əbrəhənin ordugahına.

Əbrəhə mətləbi biləndə, ona:

–Mən eləzənn etdim ki, Kə’bəni sən,

Uçurmayım deyə xahiş edərsən.

Sənsə əl çəkmirsən dəvələrindən.

Əbdül Müttəlibsə cavab verdi:– "Mən

Öz dəvələrimin bir sahibi tək,

Borcumdur malımı gəlib istəmək.

Yəqin Kə’bənin də öz sahibi var,

Lazım gəlsə onu özü qoruyar.”

Onun dəvələrin dərhal verdirir,

Məkkəyə də "Hücum” əmrini verir,

Qabağa buraxdı böyük bir fili,

Həmin il tarixdə qaldı "Fil ili”.

Məkkəlilər bundan tutanda xəbər,

Hər yerdən yığılıb gəldi ərəblər.

Döyüşdə irəli gedəndə düşmən,

Mö’cüzə baş verdi haqq tərəfindən.

Əbabil adlanan dağdakı quşlar,

Qoşunun başına yağdırdı daşlar.

Asi olduğuçün Pərvərdigara