3. Ümid vermək
Döyüş meydanlarında fədakar döyüşçülərin bütün diqqəti düşmən qarşısında öz bayraqlarının dalğalanmasında olur. Bunun əksinə olaraq düşmən ordusunun da yeganə məqsədi onların bayrağını aşağı endirməkdir. Bunun səbəbi də odur ki, bayrağın dalğalanması döyüşçüləri həvəsləndirərək onlara ümid verir və daha artıq sə’y göstərmələrinə səbəb olur. Həmçinin, ordu başçısının da öz yerində olması döyüşçülərdə ruh yüksəkliyi yaradır. Ordu başçısı nə qədər sakit dursa da, yenə döyüşçüləri həvəsləndirir və daha artıq qəhrəmanlıq göstərməyə cəlb edir. Ancaq ordu başçısının öldürülməsi xəbəri yayıldıqda, böyük bir ordu bütün ruhiyyəsini itirir, hazırlığını əldən verərək başsız qalır. Nə qədər ki, bir ordu, yaxud bir cəmiyyətin başçısı sağdır, bu onların ruhiyyəsinin artmasına səbəb olur. Hətta başçı səfərdə, yaxud ölüm yatağında olsa belə, yenə də ordu, ya cəmiyyətin fəaliyyətdə olmasına gətirib çıxarır. Lakin onun ölüm xəbəri bütün ordunu, cəmiyyəti ruhiyyədən salır. Şiə məzhəbi sağ qalmış İmama olan əqidəsinə görə onu öz aralarında görməsə də, özünü başçısız hiss etmir. Təbii ki, bu əqidə qəlblərdə ümid işığını saxlamaqda və camaatı özlərinə yetişib böyük bir ümumdünya qiyamına hazırlaşmaqda öz tə’sirini göstərir. Fransanın Sarbon universitetində fəlsəfə dərsi deyən görkəmli fransız şərqşünası, professor Hanri Kerben deyir: "Mənim fikrimcə şiə məzhəbi Allahla bəndələr arasında əlaqəni həmişə qoruyub saxlamış və İmamətə əbədiyyət qazandırmış yeganə məzhəbdir. Yəhudilər Allahla insanlar arasında əsl vasitə olan nübüvvəti (peyğəmbərliyi) Həzrət Musa əleyhissəlamla qırılmış hesab edərək ondan sonra gəlmiş Həzrət İsa (əleyhissəlam) və Həzrət Məhəmmədi (səlləllahu əleyhi və alih) Peyğəmbər kimi qəbul etməmişlər. Eləcə də, məsihilər. (Onlar da bu vasitəni Həzrət İsa əleyhissəlamla sona çatmış bilirlər.) Müsəlmanların sünni məzhəbi də, Həzrət Məhəmməddən (səlləllahu əleyhi və alih) o tərəfə getməmiş və nübüvvətin Məhəmmədlə (səlləllahu əleyhi və alih) sona çatdığından sonra Allahla məxluqat arasında heç bir vasitə olduğuna inanmamışdır. Lakin şiə məzhəbi Həzrət Məhəmmədlə (səlləllahu əleyhi və alih) nübüvvətin başa çatması əqidəsində olsa da, təkamül və hidayət vasitəsi olan "İmamət”i həmişə qoruyub saxlayan yeganə məzhəbdir.”
Əl-İrşad, səh.346. Bə’zi mənbələrdə on ikinci İmamın hicrətin 256-cı ilində anadan olduğu qeyd olunmuşdur. Məsələn, Şeyx Səduqun "Kəmalüddin” kitabı, səh.432.
Əl-İrşad, səh.346. On ikinci İmamın əsl adı Peyğəmbərin (səlləllahu əleyhi və alih) adındandır. Lakin bə’zi hədislərdə onun əsl adını çəkmək qadağan olunduğu üçün onun adını yuxarıdakı şəkildə yazırlar.
Kəmalüddin, səh. 648. O Həzrətin adının qadağan olunması onun qeybə çəkildiyi ilk mərhələyə qədər olmuş və siyasi məqsəd daşımışdır, lakin onun zühuruna qədər qadağan edilməsi barədə şiə alimləri arasında fikir müxtəlifliyi var. Bu barədə ətraflı mə’lumat almaq üçün Hacı Mirzə Hüseyn Təbərsi Nurinin "Ən-Nəcmus-saqib” kitabına müraciət etmək olar. səh. 48–49.
Ə’lamül-vəra, səh.418. İsbatül-vəsiyyə, səh.248. Əl-füsulül-mühimmə, səh.310. Əl-İrşad, səh.346. Əl-İrşad, səh.346. Rəvzətül-vaizin, səh.283; Biharül-ənvar, c.51, səh.12.Bə’ziləri İmam Zamanı atası vəfat edən gündən onun kiçik qeyb dövrünü hesablamışlar.Əl-İrşad, səh.346 Şərhi-Nəhcül-bəlağə (İbn Əbil-Hədid), c.7, səh.94, c.10, səh.96.vNəhcül-bəlağədə gözlənilən Məhdi (əleyhissəlam), səh. 23, 39.Kəmalüddin, səh. 434–478. Həsən ibn Əyyub ibn Nuh İmam Əskəri əleyhissəlamın vəkillərindən olmuşdur. Əl-Qeybət, səh.217.Əl-Qeybət, səh. 204.Əl-Qeybət, səh. 203–207.Müntəxəbül-asar, səh.101, hədis 4. Əmin-amanlıq müjdəsi, səh.177–178. Üsuli-kafi, c.1, səh.337. Təqiyyə hər hansı bir şəxsin (millətin) qəbul etmədiyi rejimin, məzhəbin qayda-qanunlarına zahirdə əməl etməsinə deyilir. Məsələn, şiə olan bir şəxs sünnilər içərisinə düşdükdə əgər şiə qayda-qanunlarını yerinə yetirmək mümkün olmasa, sünni məzhəbinin qayda-qanunlarına əməl edə bilər. Kəmalüddin, səh.480. Mərhum Şeyx Müfid on ikinci İmamın kiçik qeyb dövrünü o Həzrətin anadan olduğu ildən, yə’ni 255-ci ildən hesab edir. (Əl-İrşad, səh.346.) Əl-Məhdi, səh.183. Yənabiül-məvəddə, c.3, səh.82. Əl-Qeybət, səh.173. Əl-Qeybət, səh.173. Əl-Qeybət, səh.170. Əl-Qeybət, səh.225. Əl-Məhdi, səh.189. Ə’yanüş-şiə, c.2, səh.48 Əl-Qeybət, səh. 257–258. Üsuli-kafi, c.1, səh.518. Üsuli-kafi, c.1, səh.521. Ə’lamül-vəra, səh.444. Əl-Qeybət, səh.214. Əl-Qeybət, səh.216.Əl Qeybət, səh.215. Əl-Qeybət, səh.216. Əl-Qeybət, səh.216. Əl-Qeybət, səh.217. Əl-Qeybət, səh.217. Əl-Qeybət, səh.219. Əl Qeybət, səh.219–220. Əl-Qeybət, səh.220. Əl-Qeybət, səh.221. Əl-Qeybət, səh.223. Əl-Qeybət, səh.222. Əl-Qeybət, səh. 226–227. Əl-Qeybət, səh. 224, 225, 227. Əl-Qeybət, səh.240. Biharül-əvnar, c.51, səh.356. On ikinci imamın qeybə çəkilməsinin siyasi tarixi. səh.199. Əl-Qeybət, səh.238. Ə’lamül-vəra, səh.445. Əl-Qeybət, səh.242. Tarixül-qeybətis-suğra, səh. 412. Süfyani adlı bir şəxsin qiyam edəcəyi və göy sədasının eşidiləcəyi İmam Məhdi əleyhissəlamın zühur əlamətlərindəndir. Bu nişanələr zühurdan qabaq baş verməlidir. Əl-Qeybət, səh. 242–243. Əl-Qeybət, səh.243. Əl-Qeybət, səh.242. Əl-Qeybət, səh.22
Kitabın adı : İmam Məhdi əleyhissəlamın həyatı
Müəllif : Mehdi Pişvayi.
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6704
Bu gün: 0
