Kərbəla arzusu
Yenə düşübdü başıma həvaye-Kərbəla, Hüseyn!
O altıguşə qəbrivə atam-anam fəda Hüseyn!
Rəvadı şiələr məgər yana sənin fəraquvə,
Yanır ürək, alovlanır düşəndə iştiyaqivə,
Nolur nəsib ola, gələk o xoşnuma rəvaqivə,
Geyək qara, məhərrəmi tutaq sənə əza,Hüseyn!
Sənin qapında seyyida nolur ki, imtiyaz alaq,
Nəsib ola ziyarətin əzəlcə bir cəvaz alaq,
Gedək ürəkdə möhnətun fəratə dəstəmaz alaq,
Deyək əzize-Fatimə, zəbihe mən qəfa Hüseyn!
Nolur ki, şahilər baxa məhəbbətilə nökərə,
Məhəbbət eylə istəsən o mərqəde munəvvərə,
Ayaq tərəfdə üz qoyaq məzare-paki- Əkbərə,
O altıguşə mərqədi öpüb edək nəva Hüseyn!
O səhni taqü günbəde təlayə canımız fəda,
Səfa və mərvədə gözəl səfayə canımız fəda,
Minaye-Kəbədən gözəl minayə canımız fəda,
Cəvare-rəhmətindəki fədalərə fəda, Hüseyn!
Nə qədri əşko ah ilə fəraqüvə dəvam edək,
Nolar gələk məzarüvə cahanda əxze-kam edək,
O pire-pak o şah müqəddəsə salam edək,
Tutaq məzarının tozun misale-kimiya, Hüseyn!
O qəbri pakı şut edək, cahanı biz şərər salaq,
Şəmime-ətre-cənnəti məzare pakidən alaq,
Ana dilicə Əsğərə sinəndə laylay çalaq,
Sinəndə yarəli yatıb o südəmər bala, Hüseyn!
Öpək sənin məzarını, bataq məlal və matəmə,
Gedək ziyarət etməyə kənare-nəhre-Əlqəmə,
O xırda qəbridən öpub edək bu növi-zümzümə:
Yatıb bu yerdə mədəni səxavət və vəfa Hüseyn!