BURA ELM XƏZİNƏSİDİR!

Əsbəğ ibni Nəbatə deyir: Əmirəl-mö`minin Əliyyibni Əbitalib (ə) xilafətə çatdıqdan, camaat onunla bey`ət etdikdən sonra bir gün Peyğəmbər (s.ə.v.v.)-in libasını və ayaqqabılarını geyərək məscidə getmək məqsədilə evdən çıxdı. O həzrət məscidə daxil olub tam heybət və vüqarla minbərə çıxdı, barmaqlarını bir-birinə keçirdərək buyurdu: «Ey insanlar! Məni əldən verməmiş (istədiyiniz hər şeyi) soruşun. (Sonra öz mübarək sinəsinə işarə edərək buyurdu:) Bura elm xəzinəsidir. Bura Peyğəmbər (s.ə.v.v.)-in mübarək ağız suyunun yeridir. Məndən soruşun, çünki mən əvvəldəkilərin və axırdakıların elmini bilirəm.

Bu zaman məşhur söz ustası olan Zə`ləb camaata üz tutub dedi: – Əbi Talibin oğlu özünün böyük məqamda olduğunu iddia edir. İndi onu pərt edəcəyəm! (Sonra imama dedi:) Ya Əmirəl-mö`minin! Öz Rəbbini görürsənmi?

Həzrət Əli (ə.s) buyurdu: – Vay olsun sənə, ey Zə`ləb! Mən görmədiyim Allaha iman gətirməz və Ona ibadət etmərəm.

Zə`ləb: – Onun nişanələrini bizim üçün de!

Əli (ə.s): – Vay olsun sənə! Zahiri gözlər Onu görə bilməz, lakin pak qəlblər iman nuru, həqiqət nuru ilə Onu müşahidə edə bilər. Vay olsun sənə ey Zə`ləb! Mənim Pərvərdigarım yaxınlıq və uzaqlıq, hərəkət və sükunət, dayanmaq və getmək kimi işlərlə vəsf olunmaz; lətafətli olduğu halda lütf ilə vəsf edilməz; böyük olduğu halda böyüklüklə vəsf edilməz; cəlildir, lakin qatılıq və cəlalətlə vəsf olunmaz; çox mehribandır, lakin ürəyi yananlıqla vəsf edilməz; mö`mindir, lakin ibadət etməklə yox; müdrikdir (dərk edəndir), lakin ləms etməklə (toxunmaqla) yox; danışandır, lakin tələffüzlə yox; əşyalara daxildir, amma onlarla qaynayıb-qarışmaqla deyil; əşyalardan xaricdir, amma onlardan ayrılmaq kimi yox; hər şeyin üstündədir, deməli, heç vaxt «hansısa bir şey Allahın yuxarısındadır» – deyilməz; hər şeyin qarşısındadır, deməli, «bir şey Ondan qabaqdadır» – deyilməz; əşyalara daxildir, lakin bir şeyin digər bir şeyə daxil olduğu kimi yox; əşyalardan xaricdədir, amma bir şeyin başqasından xaric olduğu kimi yox.

Bu zaman Zə`ləb dəhşətə gəldi və huşdan gedib yerə yıxıldı. Ayılanda dedi: – Allaha and olsun, belə bir cavabı heç vaxt eşitməmişdim və gələcəkdə də eşitməyəcəyəm!

Sonra imam Əli (ə.s) yenidən buyurdu: – Məni əldən verməmiş istədiyiniz şeyi soruşun!

Bu zaman Əş`əs ibni Qeys ayağa qalxıb dedi: – Ya Əmirəl-mö`minin! Məcuslardan hansı əsasla cizyə alırsan, halbuki onların nə peyğəmbərləri vardır, nə də səmavi kitabları?!

İmam Əli (ə.s) buyurdu: – Məcusların həm peyğəmbəri, həm də səmavi kitabı var idi. Bir gecə onların padşahı şərab içib məst halda öz qızı ilə zina etdi. Sübh açılanda hamı bu hadisədən xəbərdar olub onun evini mühasirəyə aldılar və fəryad etdilər: «Ey padşah! Sən bizim dinimizi aludə etdin, ləkələdin. Evdən çıx ki, sənə şər`i hədd vuraq (cəzalandıraq)!» Padşah qapıya gəldi, onları çağırıb dedi: «Mənim sizə sözüm vardır. Əgər sözümü təsdiq etsəniz, onda heç bir günaha mürtəkib olmamışam, əks halda mənim barəmdə nə istəsəniz edin.»

Camaat hər tərəfdən axışıb oraya gəldi. Padşah qəsrdən çıxıb onlara dedi: «Bilirsinizmi ki, Allah heç bir məxluqu bizim atamız Adəm və anamız Həvvadan artıq əzizləməmişdir?» Hamılıqla dedilər: «Düzdür.» Padşah dedi: «Məgər Adəm öz qızlarını oğlanları ilə evləndirmədimi?» Dedilər: «Düz deyirsən və haqq din də elə budur.»

Məcuslar o zamandan bəri öz məhrəmləri ilə evlənməyi halal saydılar, Allah da onlara qəzəb edərək elm nurunu qəlblərindən çıxartdı, səmavi kitablarını onların arasından götürdü. Onlar kafir və cəhənnəm əhlidirlər. Ey Əş`əs, bil ki, münafiqlərin halı bunlardan da pisdir.

Əş`əs dedi: – Allaha and olsun! Heç vaxt belə bir cavab eşitməmişdim və gələcəkdə də eşitməyəcəyəm.

HƏZRƏTİ ƏLİ (Ə)-IN QƏZAVƏTLƏRİ

Müəllif: Ayətullah Məhəmmədtəqi Tustəri