AĞA İLƏ QUL DƏYİŞİK DÜŞÜR

Əli (ə.s)-ın xilafəti dövründə dağlı bir kişi öz qulamı ilə həccə gedirdi. Yolda qulam bir günaha mürtəkib oldu və ağası onu döydü. Qulam qəzəblənib ağasına dedi: – «Sən mənim ağam deyilsən! Mən sənin ağanam və sən də mənim qulamımsan.»

Onlar bir-birini hədələyib deyirdilər: «Ey Allahın düşməni! Kufəyə çatınca sözünün üstündə dur, səni Əli (ə.s)-ın yanına apararam.»

Onlar Kufəyə çatdılar və birlikdə Əli (ə.s)-ın yanına getdilər. Ağa (döyən) dedi: – Ya Əli! Bu şəxs mənim qulamımdır. Pis iş gördüyünə görə onu döymüşəm. Buna görə də mənə itaət etmir. Üstəlik məni də öz qulamı hesab edir!

Digəri dedi: – Allaha and olsun ki, yalan deyir. O mənim qulamımdır. Atam mənə yol göstərmək, həcc məsələlərini öyrətmək üçün onu mənimlə göndərmişdir. O isə mal-dövlətimə tamah salıb məni öz qulamı adlandırır ki, onlara sahib çıxsın.

Əli (ə.s) buyurdu: – Gedin, bu gecə bir-birinizi razı salın. Sübh mənim yanıma gəlib həqiqəti özünüz bəyan edərsiniz.

Sübh çağı Əli (ə.s) Qənbərə buyurdu: – Divarda iki böyük deşik aç!

O həzrət həmişəki adəti üzrə sübh namazını qıldıqdan sonra günəşin üfüqdə bir nizə qədər yuxarı qalxdığı vaxta qədər dua və tə`qibatla məşğul oldu. Hələ sübh namazının tə`qibatını qurtarmamışdı ki, həmin iki şəxs gəldi. Camaat onların ətrafına yığışıb deyirdilər: «Bu gün Əli üçün elə bir çətinlik yaranıb ki, onu həll edə bilməyəcək!»

İmam (ə.s) ibadəti qurtardıqdan sonra o iki nəfərə üz tutub dedi: – Nə deyirsiniz?

Onların hər biri and içib dedi ki, «mən ağayam, o isə qulamdır». Əli (ə.s) buyurdu: – Ayağa qalxın! Bilirəm ki, düz demirsiniz. Başınızı o deşiyə salın. (Sonra Qənbərə buyurdu:) Tez ol, Rəsulullahın qılıncını gətir, qulamın boynunu vurum!

Qulam bu sözü eşidən kimi bədəni titrəməyə başladı və ixtiyarsız olaraq başını içəri çəkdi. Amma o birisi başını həmin yerdə saxladı. Əli (ə.s) qulama buyurdu: – Məgər qulam olmadığını iddia etmirdinmi?

Dedi: – Bəli. Lakin bu kişi mənə zülm etdi, mən də belə bir günaha mürtəkib oldum.

Sonra Həzrət onun ağasından iltizam aldı ki, bir daha ona əzab-əziyyət verməsin. Sonra qulamı ona təhvil verdi.

***

Bu hadisənin oxşarını Şeyx Kuleyni, Səduq və Tusi İmam Sadiq (ə.s)-dan nəql etmişlər ki, burada qeyd olunması yerinə düşərdi.

Ravi deyir: Mən Məscidul-həramda idim. Bir nəfər Abbasi xəlifəsi Mənsur Dəvaniqidən kömək istədi. Xəlifə təvaf edərkən o kişi dedi: – Ey xəlifə! Bu iki kişi qardaşımı gecə ikən evdən çağırmış və o, bir daha evə qayıtmamışdır. Allaha and olsun, onun başına nə iş gətirdiklərini bilmirəm.

Mənsur onlara dedi: – Sabah əsr namazı vaxtı burada olun, sizin aranızda hökm edim.

Münaqişə tərəfləri tə`yin olunmuş vaxtda hazır oldular və məsələnin həll edilməsini istədilər. Təsadüfən İmam Sadiq (ə.s) da orada idi. Mənsur o Həzrətə üz tutub dedi: – Ey Cə`fər! Bunların arasında qəzavət et!

İmam (ə.s) buyurdu: – Özün onların arasında qəzavət et!

Mənsur israr etdi və o Həzrəti Allaha and verdi ki, onların hökmünü müəyyən etsin. İmam (ə.s) qəbul etdi. Sonra qamışdan toxunmuş bir palaz saldılar. İmam (ə.s) onun üstündə oturdu. Münaqişəli tərəflər də onun qarşısında oturdular. Sonra İmam (ə.s) iddiaçıya buyurdu: – Şikayətin nədir?

Kişi dedi: – Ey Rəsulullahın oğlu! Bu iki şəxs gecə vaxtı qardaşımı evdən çağırıb aparmışlar. And olsun Allaha ki, onu bir daha evə qaytarmamışlar. Bilmirəm ona nələr etmişlər.

İmam (ə.s) o iki nəfərə üz tutub dedi: – Siz nə deyirsiniz?

Dedilər: – Biz bu şəxsin qardaşı ilə söhbət etmək üçün onu evindən çağırdıq, söhbətimiz qurtarandan sonra o öz evinə qayıtdı.

İmam (ə.s) orada dayanan kişiyə buyurdu: – Yaz: Bismillahir-Rəhmanir-Rəhim. Rəsuli Əkrəm (s.ə.v.v.) buyurmuşdur: «Hər kəs birini gecə ikən evindən aparsa, mənzilinə qaytardığına dair şahid gətirməyincə ona zamindir.» Ey qulam! Onların birini o tərəfə aparıb boynunu vur!

Kişi fəryad edib dedi: – Ey Rəsulullahın oğlu! Allaha and olsun, mən onu öldürməmişəm! Mən onu tutdum, bu kişi onu qətlə yetirdi.

Sonra İmam (ə.s) buyurdu: – Allah Peyğəmbərinin oğluyam və göstəriş verirəm! Bunu burax, o birisinin boynunu vur.

Qətlə məhkum olunan o biri kişi dedi: – Yəbnə Rəsulillah! Allaha and olsun mən ona işkəncə verməmişəm. Təkcə bir qılınc zərbəsi ilə boynunu vurmuşam.

Bu zaman qatil mə`lum oldu və İmam Sadiq (ə.s) öldürülənin qardaşına göstəriş verdi ki, qatili öldürsün. Sonra buyurdu: – Digərini isə şallaqla tənbih edin. (Daha sonra onu əbədi həbsə məhkum edib buyurdu:) Hər il ona əlli şallaq zərbəsi vurun.

HƏZRƏTİ ƏLİ (Ə)-IN QƏZAVƏTLƏRİ

Müəllif: Ayətullah Məhəmmədtəqi Tustəri