Fatimə (s.ə)-nin Peyğəmbər (s)-in yazdığı vəsiyyətə olan ehtiramı.

Şeyx Əbu Cəfər Təbəri «Əddəlail» kitabında ibn Məsudun söylədiyi rəvayəti belə nəql edir:

Bir nəfər kişi Fatimə (s.ə.)-nin yanına gəlib dedi:

– Ey Allah Rəsulunun qızı, sizdə atanızdan yadigar qalan bir şey varmı ki, mən də ondan istifadə edim?

Fatimə (s.ə.) kənizinə buyurdu:

– O cəridəni (yazılmış vərəq) gətir.

Kəniz cəridəni nə qədər axtardısa, tapa bilmədi. Belə olan halda Fatimə (s.ə.) ona buyurdu:

– Onu tez axtar tap, çünki o vərəq mənə Həsən və Hüseyn qədər əzizdir.

Kəniz axtarmağa başladı. Nəhayət, vərəqi toz-torpağın içindən tapıb çıxartdı. Görünür, evi süpürən zaman itirmişdi. Kəniz həmin kağızı Fatimə (s.ə)-nin yanına gətirdi. Orada belə yazılmışdı:

«Hər kimin qonşusu onun zülmündən amanda olmasa, möminlərdən deyildir. Kimin ki Allah və məada etiqadı varsa, qonşusuna zülm etməz, gözəl sözlər söyləyər və təbiətən mülayim olar. Allah-təala xeyirxah, səbirli və özünü haramdan saxlayanları sevir. Allah söyüş söyəni, acıdili, həyasızı, çox şey istəyib inadla təkid edənləri xoşlamır, çünki abır-həya imandandır. İman da behiştdə olar. Lakin söyüş həyasızlıqdan, həyasızlıq isə cəhənnəmdəndir».