Bəli, İmam Rızanın (ə)
lütfü zaman və məkanla məhdudlaşmır. İmam hidayət çırağıdır, bu çıraqdan məsihi
də, yəhudi də, müsəlman da faydalanır. İmam pak fitrətləri Allaha doğru
yönəldir. Onu səmimi bir çağırışla səsləmək bəs edir.
Haqqında danışacağımız hadisə
höccətül - islam Mehdi Ənsarinin "İmam Rızanın (ə) kəramətləri haqqında
böyüklərin söhbəti” kitabında yer alıb. Bu hadisə şəmsi 1372-ci ildə baş verib.
İmam Rızanın (ə) hərəmində İnqilab meydanında 35 yaşlı bir xarici kənarından
ötənlərdən nəsə soruşurdu. Onu başa düşmürdülər. Nəhayət, dediklərini anlayacaq
bir şəxs tapıldı…
Bu şəxs ingiliscə, özü də
Kanadada yayılmış Amerika ləhcəsində danışırdı. Öz dilində, gülər üzlə cavab
alanda rahat nəfəs dərdi.
-Bağışlayın, Əli ibn Musa Riza
haradadır?Bir az özümü itirdim. Soruşdum:
-Bağışlayın, olar ki,
özünüzü təqdim edəsiniz?
-Mən Kanadanın Toronto
Universitetinin tələbəsiyəm. Hüquq oxuyuram. Əslən Livanlıyam. Amma Kanadada
doğulmuşam, məsihiyəm.
-Siz məsihisiniz? –
təəccübləndim.
-Bəli, kotolik məsihi.
-Bəs burada nə işiniz
var?
-Mən İmam Rizanın (ə)
görüşünə dəvət edilmişəm.
-Sizi kim dəvət edib?
-O özü!
Başımı
itirmişdim. Ölkədə, xaricdə təbliğat təcrübəm olsa da, belə bir şey
eşitməmişdim. İmam kimisə özü dəvət edir! Özü də Kanadalı bir məsihini.
-Siz İmamı görmüsünüz?
-Bəli, bir neçə dəfə.
-Şəxsən özünüz?
-Əlbəttə ki, röya
aləmində.
-İndi görsəniz
tanıyarsınız?
-Əlbəttə tanıyaram.
Mövzu ciddiləşirdi.
Xahiş etdim ki, bir neçə dəqiqə vaxtını mənim ixtiyarımda qoysun, oturub söhbət
edək. O, qəbul etdi. Həyəcan vücudumu bürümüşdü, qəlbim şiddətlə döyünürdü.
-Olar ki
İmam Riza ilə tanışlığınızın tarixçəsini danışasınız?Razılaşdı və sözə
başladı:
-Bir gecə
Toronto küçələrində gəzişirdim. Bir bina qarşısında xeyli adam toplaşdığını
gördüm. Maraqlandım, dedilər ki, İranlıların məscididir. Həmin gecə məsciddə
dini mərasim vardı. Binaya daxil oldum. Məni görənlər ayağa qalxıb hörmətlə yer
göstərdilər. Natiq ingiliscə söhbət edirdi. Mən ilk dəfə idi bir müsəlman
alimin dilindən İslam haqqında eşidirdim. Məsciddən çıxanda hədiyyə kitab
payladılar. Mənə də verdilər. Təşəkkür etdim, çox şad idim. Yol boyu natiqin
sözləri barədə düşünürdüm. Evə nə zaman çatdığımı hiss etmədim. Paltarımı dəyişib
kitabı vərəqləməyə başladım. Hər səhifəni başa vuranda özümdən aslı olmayaraq
növbəti səhifəyə keçirdim. Bir sözlə, kitabı başa vurmamış ondan ayrıla
bilmədim. Kitab İmam Əli ibn Musa Riza (ə) haqqında idi. Onun şəxsiyyəti, gözəl
sözləri məni sehrləmişdi. Bir an olsun unuda bilmirdim. Sübhə yaxın yuxu
apardı. Yuxuda filmlərdə görmədiyim bir məmləkətdə idim. Burada nurani bir şəxs
vardı. Adam ona baxmaqdan doymurdu. Xahiş etdim ki, mənimlə söhbət etsin.
Razılaşdı və bir kənarda əyləşdik.
-Mənimlə bir
işin var? – soruşdu. Özümü itirmiş vəziyyətdə dedim:
-Təəssüf ki,
sizi tanımadım.
-Mən Əli ibn
Musa Rizayam.
-Bu adı
eşitmişəm, amma harada, bilmirəm.
-Sübhədək
oxuduğun kitab mənim haqqımda idi. Sonda Allahdan istədin ki, mənimlə
görüşəsən. İndi biz bir yerdəyik.
-Mən sizinlə
qalmaq istəyirəm.
-Mənim
qonağım ola bilərsən.
-İstəyirəm.
Amma sizin ünvanınızı bilmirəm.
-İran –
söylədi. Sonra əlavə etdi – Məşhəd şəhəri. Fikrə getdim. İran barədə
eşitmişdim. Amma Məşhəd barədə ilk dəfə idi eşidirdim. Ölkə ilə tanış
olmamağım, maliyyə problemi bu səfəri çətinləşdirirdi.
-Mən sizin
görüşə necə gələ bilərəm?
-Sizin
səfəriniz üçün imkan yaradaram. Mənə dəqiq ünvan verdi, nümayəndəliklərdən
birini tanıtdırdı. Nümayəndəlikdə 4-cü bacaya yaxınlaşıb özümü təqdim etməyi
tapşırdı. Yuxudan oyananda məsələyə ciddi yanaşmadım. Amma eyni yuxu bir neçə
dəfə təkrarlandı.
-Nə üçün
yola düşmürsən? – soruşdu. Yuxudan dik atıldım. Tər içində idim. Səhərə qədər
yata bilmədim. Səhər açıldı, deyilən ünvana getdim. 4-cü bacaya yaxınlaşdım.
Mehriban çöhrəli işçi mənə bileti verib, bildirdi ki, uçuşa çox qalmayıb. Biletin
pulu ödənmişdi. Biletdə "Toronto-London-Tehran; Tehran-London-Toronto”
yazılmışdı. Kanadalı gəncdən eşitdiklərim bütün vücudumu silkələdi, əsməyə
başladım.
-İndicə
çatmışam. Taksiyə dedim ki, məni Əli ibn Musa Rizanın evinə apar, o da buraya
gətirdi. Onu harada görə bilərəm?O mənim həyəcanımı görüb təəccübləndi:
-Nə oldu,
siz özünüzü pis hiss edirsiniz?
-Yox, mən
özümü yaxşı hiss edirəm. Sadəcə Əli ibn Musa Rizanın sizə diqqəti məni heyran
qoyub. Çox xoşhalam.
-Axı nə üçün?
-Çünki o
ilahi övliyalardandır. Onu tanıyan hər kəs görşünə tələsir.
-Olar ki
məni onun yanına aparasınız?Hərəmə yaxınlaşdıq. Qonağın əşyalarını
Gövhərşah məscidinin qarderobuna verdim. Pillələrlə zərihə yaxınlaşanda
izdihamı görüb soruşdu:
-Gecənin
yarı bu insanlar nə üçün buradadır?
-Onlar da
bizim kimi görüşə gəliblər.
-Düşünürdüm
ki, o təkcə məni dəvət edib. Bu izdihamda onu necə görmək olar? Mən onunla
təklikdə görüşmək istəyirəm.
-Məgər o
sizi dəvət etməyib?
-Nə üçün?!
-Demək, özü
sizinlə görüşəcək.
-Bəs
gəldiyimizi necə xəbər verək?
-Ehtiyac
yoxdur, əvvəldə olduğu kimi özü çağıracaq.O heyrət içində idi. Amma daha
heç nə soruşmadı. Zirehə yaxınlaşdıq. O bilmirdi zireh nə olan şeydir. Birdən
dilləndi:
-Yəqin ki o,
çox yüksəkdə oturub.
-Yox, elə
deyil.Birdən həyəcan içində dedi:
-Yoxsa o
xəyali bir şəxsdir?
-Yox, o tam
həqiqidir. Xəyali şəxs səni dəvət edə bilməzdi, sənə bilet sifariş verib yola
salmazdı. Zirehə yaxınlaşanda soruşdu:
-İnsanlar nə
üçün bu barmaqlıqlara sarılıb?
-İmam Riza
(ə) bu zərihin daxilindədir.
-Onu görmək
olar.
-Bəli.
-Necə?
-Allahı
gördüyün kimi.Bir az fikrə getdi, "bəli” dedi.
-Bu vaxta
qədər Həzrət İsanı (ə) görmüsən?
-Bəli, amma
yuxuda.
-Əli ibn
Musa Riza da eyni şəkildə təcəssüm edəcək. O min ildən artıqdır ki, şəhid
edilib.
-Bəs bizimlə
necə rabitə saxlayırlar?
-Allahla
rabitə necədir? Həzrət Məryəm, həzrət İsa ilə necə rabitə qurursan?
-Bəli, bizdə
(qərbdə) psixoloqlar belə bir telepatik rabitədən, ruhi əlaqədən
danışırlar.Onu zirehə yaxınlaşdırdım:
-Burada
dayan, İmam özü görüşə gələcək. Özüm dua kitabı açıb onun kənarında oxumağa
başladım. Amma bütün diqqətim onda idi. Birdən danışmağa başladı:
-İmam Riza!
Mən sizin dəvətinizlə gəlmişəm...Onun göz yaşları içində raz-niyazı başa
çatanda dedim:
-Düşünmürdüm
ki, istədiyiniz şəxslə görüşdə belə ağlayacaqsınız.Maraqlı idi ki,
kanadalı gənc İmamla nə danışmışdı? Dedi:
-Mən belə
təsəvvür etmirdim. Amma bu müqəddəslik məni həyəcanlandırdı və sonda eşitdiyim
sözlər vücudumu tərpətdi. O buyurdu ki, artıq yorulmusan, get istirahət et,
sabah yenə gələrsən. Müvəqqəti ayrılıq məni daha da kövrəltdi.
Kanadalı gənc namaz
qılmamış, ziyarətnamə oxumamış hərəmdən çıxdı. Tehran otelində ikinəfərlik otaq
götürdüm ki, onunla birlikdə qala bilim. Şamdan sonra soruşdum:
-İmamla nə
danışdın?
-Mən ondan
soruşurdum, o da cavab verirdi. Dünyadan, axirətdən, bəşəriyyətin gələcəyindən
soruşdum. Suallarımı cavablandırıb tapşırdı ki, dünya və axirət səadətinə
çatmaq üçün hökmən Quran oxuyum. Mən dedim ki, Quranın adını eşitmişəm, amma bu
vaxta qədər oxumamışam. Özü Qurandan bir hissə oxudu. Çox cazibəli idi. Özümdən
xəbərsiz ağlayırdım. Qurana heyran oldum. Dedim ki, yəqin mən də nə vaxtsa
Quran oxuyub ləzzət ala biləcəyəm. İmam buyurdu:
-Yalnız əsas
inanclarını qəbul etdiyin zaman ondan tam bəhrələnə bilərsən.
-İmam, onun
əsası nədir? – soruşdum. Cavabında Adəmdən (ə) Məhəmmədə (ə) qədər peyğəmbər
silsiləsini sadaladı. Peyğəmbərin səkkizinci canişi olduğunu söylədi. Buyurdu
ki, həzrət İsanı (ə) qəbul etdiyim kimi peyğəmbər və canişinlərini də qəbul
etməliyəm. Yalnız bu şərtlər daxilində imanım kamil olar, Qurandan
bəhrələnərəm.
Mən kanadalı gənci
hərisliklə dinləyirdim.
-Ağa sənə
başqa nə dedi?
-Mənə dinin
beş əsasını sadaladı: tövhid, nübüvvət, ədalət, imamət, məad. Mən bu barədə
eşitməmişdim.
-Dinin adı
barədə bir şey demədi?
-İslam dedi.
İnsan müsəlman olmasa dünya və axirət xoşbəxtliyinə çata bilməz.
-Bəs sən nə
etdin?
-Mən onun
sözü ilə İslamı qəbul etdim.
-Sənə
hansısa sözləri dedirtdimi?
O çətinliklə
də olsa şəhadət kəlmələrini təkrarladı*
-Əşhədu ənla
ilahə illəllah, və əşhədu ənnə Muhəmmədən rasuləllah, və əşhədu ənnə Əliyyən
vəliyyullah...
Daha onu narahat
etmədim. Düşündüm ki, istirahət etsə yaxşı olar. Sübh hərəmə getmək üçün
oyananda o da oyandı:
-Hara
gedirsən?
-Əli ibn
Musa Rizanın görüşünə.
-Gözlə, mən
də gedirəm.
-Axı sən
gecə onunla danışdın...
-Deyiləsi
sözüm çoxddur. Bu tezlikə başa çatmaz.
Hərəmə çatdıq.
Zirehə yaxınlaşanda halı dəyişdi, İmamla söhbətə başladı. Sözünü başa çatdırıb
dəstəmaz aldı, namaza dayandı. Ona kimsə namazı öyrətməmişdi. Ərəbcə namaza
başladı.
Sonda mənə dedi:
-İmama dedim
ki, yenə də onun görüşünə gəlmək istəyirəm!