Romalılarla müharibə

Təzə təşəkkül tapmış islam hökumətinin ən qatı düşmənlərindən biri Roma imperatorluğu idi, o həmişə islam hökumətini şimal tərəfdən təhdid edirdi. Peyğəmbəri-Əkrəm (s) ömrünün axır anlarına kimi romalılar tərəfindən gözlənilən təhlükəni unutmadı. Hicrətin yeddinci ilində Cəfər ibni Əbu Talibin rəhbərliyi ilə Şam sərhədlərinə bir qoşun bölməsi göndərdi, lakin islam ordusu özünün üç sərkərdəsini itirməklə və heç bir müsbət nəticə alınmadan Mədinəyə qayıtdı. Peyğəmbər (s) bu məğlubiyyətin əvəzini çıxmaq üçün hicrətin doqquzuncu ilində böyük bir ordu ilə Təbuka yola düşdü, lakin düşmən ordusu ilə qarşılaşmadan Mədinəyə qayıtdı.
Bununla belə, Peyğəmbər (s) həmişə romalıların hücum etmə ehtimalı barəsində fikirləşirdi. Elə buna görə də ömrünün son anlarında, xəstəlik yatağında olarkən, Şam sərhədlərinə getmək üçün ənsar və mühacirdən ibarət bir ordu təşkil etdi. Amma bu ordu müəyyən səbəblərə görə Mədinədən çıxmadı. Peyğəmbər (s) vəfat edəndə islam ordusu Mədinənin bir neçə kilometrliyində düşərgə salmışdı. Peyğəmbər (s)-in vəfatından sonra, Mədinənin böhranlı siyasi fəzası sakitləşəndən və Əbu Bəkr rəhbərliyi ələ keçirəndən sonra, xəlifə Peyğəmbər (s)-in romalılarla müharibəyə verdiyi fərmanı icra edib-etməməkdə tərəddüd edirdi. Buna görə də bir neçə səhabə ilə məşvərət etdi. Onların hər biri bir cür fikir söyləyərək onu qane edə bilmədilər. Nəhayət, Əli (ə)-la məşvərətə başladı. O həzrət Əbu Bəkri Peyğəmbər (s)-in fərmanını icra etmək üçün təşviq etdi, həm də buyurdu ki, əgər romalılarla müharibə edərsə, qələbə çalacaqdır. Xəlifə Imam (ə)-ın təşviq etməsindən çox xoşhal olub dedi:–"Ağzını xeyirə açdın və xeyirə müjdə verdin!"

Kitabın adı: Vilayət günəşi (birinci cild)

Müəllif: Ayətullah Cəfər Sübhani