Üç gündən  sonra  başsağlığı verməyin!

Dinimizin əhkamı müsibət əhlinin dərdini təzələyən, qəm-qüssəsini artıran hər bir şeyi, hətta başsağlığı verməkllə də olsa, qadağan etmişdir.
Xomeyninin «Tozihul-məsail» kitabında oxuyuruq: «Dəfndən sonra matəmə düşmüşlərə başsağlığı vemək müstəhəbdir. Amma vaxtı keçdikdə, başsağlığı vermək, onların müsibətini yada salır. Onu tərk etmək daha yaxşıdır.
Başsağlığı vermək haqqında Əmirəlmöminindən (ə) rəvayət olunub:
التعزیه بعد ثلاث تجدید للمصیبة، و التهنئة بعد ثلاث استخفا ف با لموّدة
«Üç gündən sonra başsağlığı vermək, (əza sahibləri üçün) müsibəti təzələməkdir. Üç gündən sonra təbrik etmək isə dostluğu (azaltmaq) yüngül saymaqdır.»
Çoxlu sayda hədislərdə Allahın həyati əhəmiyyət daşıyan (əlbəttə, məxfi) nemətlərindən biri də, müsibət əhli üçün baş verəni unudmaq xüsusiyyətidir. Bununla da o, baş vermiş müsibətin acısına və qüssəsinə daha rahat dözür, özünün təbii həyatına davam edir!
İmam Baqir (ə) bu barədə buyurur:
انّ ملکا موکلا با لمقابر، فا ذانصرف اهل المّیت من جنازتهـم عن میّتهـم أخذ قبضة من تراب فرمی بها فی آثاریهـم، فقا ل: أ نسوا ما رأ یتـم، فلو لا ذالک ما نتـفع أحد بعیش
«Qəbirlər üçün bir mələk təyin olunub: Meyitin yaxın adamları dəfndən sonra onun cənazəsindən uzaqlaşında, (o mələk) bir ovuc torpaq götürüb onlara səpir və deyir: «Hər nə (ölənə aid xatırələri) görmüsünüzsə, unudun!»
Əgər müsibətdən sonra bu (unutqanlıq) olmasaydı, heç kəs həyatdan faydalanmaz və həyata davam edə bilməzdi.»
İndi isə öz vəziyyətimizi nəzərdən keçirək; məclislərimizi neçə təşkil edirik, necə başsağlığı veririk, necə qəlbidağlanmışların qəlbini ağradırıq?!
Bu söhbətin üstündən keçək! bu müxtəsər mövzu onun yeri deyil.

Bir ciyər qanırdır bu şərhi-hicran,
Dayan! Danışarıq bir başqa zaman!

Kitabın adı: Xurafat

Müəllif: Seyid İsmayıl Şakir Ərdəkani