Tövbə (hissə 2)

Günahların nəticəsi

1. Günahların insana göstərdiyi təsir və nəticəsinin biri budur ki, moizə ona əsər etməz. Əgər insan haram yeməkdən çəkinməzsə, o haram onu elə bir dərəcəyə gətirib çıxarar ki, artıq moizə və öyüd-nəsihətin ona heç bir xeyri olmaz. Çünki haram tikə insanın Allahdan, Peyğəmbərdən və imamlardan uzaq düşməsinə səbəb olar. İnsan haram yeməyə öyrəşdikdə isə qəlbi qaralar və artıq ona öyüd-nəsihət əsla əsər eləməz.

İmam Hüseyn(ə)müharibə meydanında onunla döyüşmək istəyənlərə nəsihət etdikdə onlar belə dedilər: “Bura moizə yeri deyil. Bura meydandır.”

İmam onlara buyurdu: “Sizin qarnınız haramla dolduğu üçün sizə moizə, öyüd-nəsihət təsir etmir. Haram tikələrin təsirindən Quran ayələri sizə təsir etmir.”1

2. Günahın insana ikinci təsiri budur ki, insanı Allaha ibadət etməkdən soyudar və ibadətə rəğbətsiz edər.

قَالَ الْبَاقِرُ(ع): ما عَبْدٌ إِلا فِى قَلْبِهِ نُكْتَةٌ بَيْضَاءٌ فَإِذا أَذْنَبَ ذَنْبًا خَرَجَ فِى النُّكْتَةِ نُكْتَةٌ سَوْداءٌ فَإِنْ تَابَ ذَهَبَ ذَلِكَ السِّوادُ وَ إِنْ تَمَادَى فِى الذُّنُوبِ زَادَ ذَالِكَ السِّوَادُ حَتّى يغطى الْبَيَاضُ فَإِذا غُطَّى الْبَيَاضُ لَمْ يَرْجِعْ صَاحِبُهُ إِلَى خَيْرٍ أَبَدًا وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ

İmam Baqir(ə) buyurur: “Hər insanın qəlbində ağ bir nöqtə vardır. İnsan günah etdikdə o nöqtədən bir qara nöqtə əmələ gəlir. Əgər insan etdiyi günahdan tövbə edərsə, qəlbində yaranan qara nöqtə pozulur. Əgər günaha davam edərsə, o qara nöqtə o qədər çoxalar ki, qəlbin bütün ağlığını örtər və qəlbi tamamilə qaralar. Qəlbin ağlığı aradan getdikdən sonra və qəlb tamamilə qaraldıqdan sonra, o qəlbin sahibi bir daha xeyir və səadətə çatmaz.” Bu, Allahın sözüdür: “Xeyr, (belə deyildir). Əslində onların qəlblərini qazandıqları günahlar pasla örtmüşdür.” 2

3. Günahın üçüncü təsiri budur ki, günahlar çoxaldıqca insan Allahı və haqqı inkar edər və onu küfr dərəcəsinə çatdırar. İnsan birdən-birə küfr mərhələsinə gəlib çatmır. İnsan günah etdikcə günahı çoxalır. Günahlar çoxaldıqdan sonra o, əvvəl günahın qəbahət olduğunu duymur, sonra məkruh olan əməlləri yüngül sayır, sonra kiçik günahlara fikir vermir, sonra böyük günahlar onun üçün adiləşir. Bunun da nəticəsində vacib əməlləri, sonra imaməti, sonra nübüvvəti, nəhayətdə isə Allahın özünü inkar edərək kafir olur. Əgər insan günahlar nəticəsində küfr mərhələsinə çatarsa, artıq oradan çıxması mümkün olmayacaq və dünyadan gedəndə də kafir olaraq gedəcək.

Əbu Cəhl ərəblər arasında nüfuzlu, vəzifəli və var-dövlətli bir şəxs idi. O, Allahı və Peyğəmbərin nübüvvətini inkar edirdi. Hətta Peyğəmbərin göstərdiyi möcüzələri belə qəbul etmirdi. Əbu Cəhli bu səviyyəyə gətirib çıxaran onun günahlarının çoxluğu idi.

Bir gün Əbu Cəhl Həzrət Peyğəmbər(s)-ə dedi: “Əgər mənə bir möcüzə göstərsən, sənə iman gətirəcəyəm.”

Həzrət Peyğəmbər(s) buyurdu: “Sən necə möcüzə istəyirsən?”

Əbu Cəhl dedi: “Elə et ki, göydə ay bölünsün.”

Həzrət Peyğəmbər(s) barmağı ilə aya işarə etdi. Ay iki hissəyə bölündü. Sonra Peyğəmbər(s) işarə etdi, ay yenidən birləşdi.

Əbu Cəhl dedi: “Yox, sən mənim gözümü bağlamısan. Ay mənim gözümə iki parçalanmış göründü. Qoy səfərdən qayıdan karvan gəlsin, onlardan da ayın iki hissəyə bölündüyünü gördüklərini soruşum, ondan sonra sənə iman gətirəcəyəm.” Karvan gəlib şəhərə çatanda, Əbu Cəhl qabağa qaçıb soruşdu: “Siz yolda gələrkən bir hadisə gördünüzmü?” Karvan əhli dedi: “Biz gecə on dörd gecəlik ayın bölündüyünü gördük.”

Əbu Cəhl dedi: “Məhəmməd böyük cadugərdir. Mənim gözümü bağlayıb, bu heç, hətta yol gələn karvan əhlinin də gözlərini bağlamışdır.”

Əbu Cəhl Peyğəmbəri və Allahı qəbul etmirdi. Çünki daxilindəki nəfsani qüvvələr imanını məğlub edərək onu küfr mərhələsinə gətirib çıxarmışdı.

Burada bir mətləbi qeyd etməyi lazım bilirəm: insan birdən-birə Əbu Cəhl kimi olmur. İnsan günah etdikcə və günahları çoxaldıqca elə bir uçuruma düşür ki, artıq oradan çıxmaq mümkün deyil. Buna görə də insan nə qədər ki, günahın bu mərhələsinə çatmayıb, tez tövbə etməlidir.

Odur ki, Allah-təala Quranda buyurur:

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّه

ِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

“[Ya Peyğəmbər! Mənim adımdan qullarıma] de: Ey mənim (günah törətməklə) özlərinə zülm etməkdə həddini aşmış bəndələrim! Allahın rəhmindən ümidsiz olmayın. Allah (tövbə etdikdə) bütün günahları bağışlayar. Həqiqətən, O, bağışlayandır, rəhm edəndir.”1

İnsan Quranda olan belə ayələri oxuyarkən həyəcan keçirir və Allahın Rəhmli və mərhəmətli olduğunu bir daha dərindən başa düşür. Allah-təala bu ayədə günahkar bəndələrin Ona tərəf qayıtmalarını tövsiyə edir.

İnsan özünə nə qədər zülm etmiş olsa belə, Allaha tərəf qayıdıb tövbə edərsə, Allah onu bağışlayar. Lakin bir şərtlə ki, bir daha etdiyi günahlara qayıtmasın. Allah-təala Təhrim surəsinin 8-ci ayəsində buyurur:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا

“Ey iman gətirənlər! Allaha səmimi qəlbdən nəsuh tövbəsi edin.”2

Nəsuh tövbəsi odur ki, insan etdiyi günahdan peşman olub əl çəksin və bir daha həmin günaha qayıtmasın.

İmam Kazim(ə) buyurur: “Nəsuh tövbəsi odur ki, insan etdiyi günaha tövbə edib bir daha həmin günaha tərəf qayıtmasın.”3

İmam Sadiq(ə) buyurur: “Nəsuh tövbəsi odur ki, insan bir günahdan tövbə etdikdən sonra bir daha həmin günaha qayıtmamasına söz versin.”

Bu ayə və hədislərdən nəticə alırıq ki, insan nə qədər günah etmiş olsa belə, əgər təmiz qəlblə Allaha tərəf qayıdarsa, Allah onu bağışlayar. Çünki Allahın rəhmət qapıları həmişə bəndələrin üzünə açıqdır. Hədislərdə deyilir ki, hər kəs təmiz niyyətlə etdiyi günahlardan peşman olub tövbə edərsə, Allah onun bütün günahlarını elə bağışlayar ki, elə bil heç günah etməmişdir. Başqa bir hədisdə deyilir ki, günahdan peşman olub tövbə edən şəxs, anadan təzəcə doğulmuş uşaq kimidir.

Biz tarixdə tövbə etmiş şəxsiyyətlər tanıyırıq. Məsələn, Hürr ibn Riyahini misal çəkmək olar. Hürr ibn Ziyad tərəfindən İmam Hüseyn(ə)-ın yolunu kəsib, Kərbəlaya tərəf yönəltdi. İmam Hüseyn(ə) ona öyüd-nəsihət etdi. Lakin Hürr razı olmadı. Hürr gecə yatmayıb təşviş içində öz-özünə fikirləşirdi. Qoşundan bir nəfər Hürrü bu vəziyyətdə görüb ona yaxınlaşıb dedi: “Olmaya sabahkı döyüşdən qorxursan?” Hürr dedi: “Mən döyüşdən qorxmuram. Lakin bu gecə mən özümü Cənnətlə Cəhənnəm arasında hiss edirəm. Əgər bu gecə özümə bir gün ağlamasam, bilirəm ki, Allah məni Cəhənnəmə atacaq.”

Səhərə yaxın Hürr qəti qərara gəlib İmam Hüseyn(ə)-dan üzr istəməyi və tövbə etməyi qarara alır. Səhər açıldıqdan sonra Hürr çəkmələrini torpaqla doldurub boynundan asır və diz üstə sürünə-sürünə İmam Hüseyn(ə)-ın xeymələrinə tərəf irəliləyir. O, bu hərəkəti ilə demək istəyirdi ki, Ey Hüseynim, sənə qarşı etdiyim pisliklərdən peşman olmuşam. İndi isə tövbə edirəm.

İmam Hüseyn(ə) Hürrü qəbul etdi. Hürr də İmamın qoşununa qoşuldu və döyüşdə şəhid düşən ilk şəxs də o oldu. Şəhid olarkən gözünü açıb başını İmam Hüseyn(ə)-ın dizi üstə gördü. Hürr təmiz qəlblə tövbə edib Allah tərəfinə qayıtdıqdan sonra, Allah-təala ona belə bir şəhidlik məqamı nəsib etdi.

İnsan bir ömür bilməyərəkdən günah etmiş olsa belə, tövbə edərsə, Allah onu bağışlayar.

Müqəddəs Ərdəbili şəhərlərin birinə gedir. Gecə yatarkən yuxuda ona deyirlər ki, sabah gedib filankəsin cənazə namazını qılarsan. Müqəddəs Ərdəbili səhər ayılıb yuxuda ona deyilən şəxsin qapısına getdi. Gördü ki doğrudan da bu evin yiyəsi dünyasını dəyişib. Ona cənazə namazı qılmaq istəyəndə camaat ona dedi: “Bu, çox günahkar bir insan olub, ona cənazə namazı qılma.”

Müqəddəs Ərdəbili camaatın sözünə məhəl qoymayıb o günahkarın namazını qıldı. Dəfn edəndən sonra onun evinə gəlib ailəsinə başsağlığı verdi və həyat yoldaşından soruşdu: “Sənin ərin necə insan idi?” Qadın cavab verdi ki, ey alim, hamı bilir ki, çox günahkar bir insan idi, artıq mənim deməyimə ehtiyac yoxdur. Müqəddəs Ərbədili soruşdu: “Onun ömründə yaxşı bir işi olubmu?” Qadın dedi: “Ömrünün son dəqiqələrində üzünü qibləyə tutub dedi: “İlahi, Müqəddəs Ərdəbilini bağışlamaq hünər deyil. Hünər odur ki, mənim kimi günahkarı bağışlayasan.” Bu sözləri deyəndən sonra dünyasını dəyişdi.

Buna əsasən demək olar ki, Allah-təala Onun qapısından içəri daxil olanı heç vaxt əliboş qaytarmaz. Adi insanlarda belə, bir rəhm və ürəyi yumşaqlıq vardır. Məsələn, bir şəxs bir adama pislik edibsə, əgər onun qapısını açıb içəri girərsə, geri qaytarmaz. Çünki öz özünə fikrləşər ki, artıq qapıma gəlib. Mənə nə qədər pislik etmiş olsa belə, yenə də qapıma gəlib. Mənim də onu geri qaytarmağım yaxşı iş olmaz. Buna görə də onu qəbul edir və ona etdiyi pislikləri yadından çıxarır.

Allah-təala öz qapısına gələnləri heç vaxt geri qaytarmır. Çünki Allah rəhmli və kərəm sahibidir.

Bu gecə əhya gecəsidir və dünyanın hər yerində müsəlmanlar bu gecəni yatmayıb əhya saxlayırlar. Bu gecə müsəlmanlar Allaha yalvarıb günahlarının bağışlanmasını və istəklərini diləyirlər. Allah-təala da bu gecə öz qapısından heç kəsi əliboş qaytarmır.

Hədislərdə vardır ki, tövbə ayəsi nazil olanda şeytan nalə çəkib ağladı və dedi: “Mən çalışıb insanları yoldan çıxarıram. Lakin onlar bir dəfə Allaha üz tutub tövbə edən kimi, Allah onları bağışlayır və çəkdiyim zəhmətlər hədər gedib məni məyus edir.”

Allah-təala bütün tövbə edənlərin tövbələrini qəbul etsin! İnşaallah. Əssəlamu əleykum və rəhmətullahi və bərəkatuh.

1998-ci il. Ramazan-23

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

اَلْحَمْدُ ِللهِ رَبِّ الْعالَمِينَ وَالعاقِبَةُ لِلتَّقوى وَ الْيَقِينِ وَالصَّلاة وَالسَّلامُ عَلى اَشرَف ِ الأَ نْبِياءِ وَالْمُرْسَلِيَنَ حَبِيبِينا وَحَبِيب ِ اِلهِ الْعالَمِينَ اَبِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَعَلى آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطّاهِرِينَ َولَعْنَةُ اللهِ عَلى أَعْدا ئِهِمْ أَجْمَعِينَ مِنَ الآنَ اِلى قِيامِ يَوْمِ الدِّينِ قَالَ للهُ الْحَكِيم أَعُوذُ بِااللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا

ƏHLİ-BEYT(ə)

Allah-təala Əhli-beyt(ə) barədə Qurani-Kərimdə buyurur: “Həqiqətən, Allah siz Əhli-beytdən bütün çirkinliyi yox etmək və sizi tərtəmiz, pak etmək istər.”1

Burada qarşıya belə bir sual çıxır: Allahın bütün çirkinliklərdən uzaq və tər-təmiz, pak etmək istədiyi, Quranda “Əhli-beyt” adlandırdığı kəslər kimlərdir?

Bu sualın cavabını Həzrət Peyğəmbərin dilindən eşitsək, daha yaxşı olar. Çünki Əhli-beyti hamıdan yaxşı tanıyan Peyğəmbər(s)-in özüdür.

Ümmü Sələmə deyir: “Bir gün Həzrət Peyğəmbər(s) evdə əyləşmişdi. Qızı həzrət Fatimə(ə) əlində bir parça içəri daxil oldu. Həzrət Peyğəmbər(s) parçanı qızından alıb yerə qoydu və buyurdu: “Qızım, get, yoldaşın Əli(ə)-ı və oğlanların Həsən(ə)-ı və Hüseyn(ə)-ı çağır gəlsinlər.” Xanım Fatimə(ə) getdi və bir az keçməmiş Əli(ə), Həsən(ə) və Hüseyn(ə)-la birgə peyğəmbərin hüzuruna gəldi. Bir süfrə kənarında əyləşib yemək yedilər. Sonra Həzrət Peyğəmbər(s) qızının gətirdiyi parçanı gətirib onların üstünə çəkərək belə dua etdi: “İlahi! Bunlar mənim Əhli-beytim və itrətimdir. Bütün çirkinlik və pislikləri onlardan təmizlə və onları tər-təmiz, pak et!”

Həzrət Peyğəmbər(s) bu duanı edib qurtaran kimi elə o haldaca həzrət Cəbrail(ə) nazil olaraq Əhzab surəsinin 33-cü ayəsini gətirdi.

إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا

“Həqiqətən, Allah siz Əhli-beytdən bütün çirkinliyi yox etmək və sizi tərtəmiz, pak etmək istər.”1

Ümmü Sələmə deyir: “Mən Peyğəmbər(s)-ə dedim: “Ya Rəsulallah, icazə verirsənmi mən də bu Əhli-beytin içinə daxil olum?” Peyğəmbər(s) buyurdu: “Ümmü Sələmə, Allah sənə xeyir versin. Lakin sənə Əhli-beytin içinə daxil olmağa icazə yoxdur. Onları Allah təyin etmişdir.”

Bu barədə Peyğəmbərin həyat yoldaşı Aişə belə rəvayət edir: “Əhli-beyt barəsindəki bu ayə nazil olduqdan sonra, Həzrət Peyğəmbər(s) düz doqquz ay məscidə sübh namazına gedərkən Həzrət Əli(ə)-ın qapısının qarşısında durub belə buyurardı: “Ey Əhli-beyt! Namaz vaxtıdır.” Sonra həmin ayəni oxuyardı.”

Ümmü Sələmənin və Aişənin nəql etdikləri bu rəvayətdən məlum olur ki, Peyğəmbər(s)-in Əhli-beyti Əli(ə), Xanım Fatimə(s.ə), İmam Həsən(ə) və İmam Hüseyn(ə)-dır.

Ümumiyyətlə, Allah-təala bizlərə Əhli-beyti sevməyi vacib etmişdir. Bizim onlara olan məhəbbətimiz ana südü ilə qəlbimizə daxil olmuşdur. Əgər günah edib o məhəbbəti qəlbimizdən çıxarmasaq, Qiyamət gününə qədər Əhli-beytin məhəbbəti qəlbimizdə qalacaqdır. İnsan günah etdikcə o məhəbbət qəlbində ölər.

Sünnülərin böyük alimlərindən olan Fəxri Razi, Qürtəbi və Kəşşaf Qurana yazdıqları təfsirlərdə Həzrət Peyğəmbər(s)-in Əhli-beyt barəsində buyurduğu bir hədisi belə rəvayət edirlər:

قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص): مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهِيدًا مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مَغْفُورًا لَهُ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ بَشَّرَهُ مَلَكُ الْمَوْتِ بِاالْجَنَّةِ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ جَعَلَ اللهُ قَبْرَهُ مَزارَالْمَلائِكَةِالْرَّحْمَةِ

أَلا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَكْتُوبٌ بَيْنَ عَيْنَهِ آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللهِ و مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ كَافِرًا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ لَمْ يَشُمَّ رَائِحَةَالْجَنَّةِ

Həzrət Peyğəmbər(s) buyurur: “Hər kəsin qəlbində Məhəmməd(s)-in Əhli-beytinə məhəbbəti olarkən ölərsə, dünyadan şəhid getmişdir. Hər kəsin qəlbində Məhəmməd(s)-in Əhli-beytinə məhəbbəti olarkən ölərsə, Allah onun bütün günahlarını bağışlayar. Hər kəsin qəlbində Məhəmməd(s)-in Əhli-beytinə məhəbbəti olarsa, can verən zaman ölüm mələyi onun başı üzərinə gülə-gülə gələrək ona cənnət müjdəsini verər. Və hər kəsin qəlbində Məhəmməd(s)-in Əhli-beytinə məhəbbəti olarkən ölərsə, Allah onun qəbrini Qiyamət gününə qədər mələklərin ziyarətgahı edər.”

Sonra həzrət Peyğəmbər(s) əlavə edərək buyurur: “Diqqət edin! Hər kəsin qəlbində Əhli-beytə qarşı düşmənçilik olduğu halda ölərsə, Qiyamət günü alnında “Allah rəhmətindən məyus olmuş” sözü yazılmış halda gələcək. Hər kəs Əhli-beytə qarşı düşmən olduğu halda ölərsə, dünyadan kafir getmişdir. Və hər kəs Əhli-beytə qarşı düşmən olduğu halda dünyadan gedərsə, Cənnətin iyi belə onun burnuna dəyməyəcək.”1

Odur ki, hər bir insan Peyğəmbər(s)-in Əhli-beytinə məhəbbət bəsləməlidir və onlara qarşı heç bir düşmənçiliyi olmamalıdır.

Həzrət Əli(ə)-ın Əhli-beytin böyüyü və başçısı olduğunu həm şiə, həm də sünnü alimləri qəbul etmişlər və o Həzrətin hamıdan fəzilətli olmasını Peyğəmbər(s)-in hədislərinə əsasən bir daha sübuta yetirmişlər.

Həzrət Peyğəmbər(s) buyurur: “Həzrət Əli(ə)-ın döyüşlərdə düşmənə vurduğu bir qılınc zərbəsinin fəziləti bütün cin və insanların Qiyamət gününədək etdiyi ibadətlərdən üstün və fəzilətlidir.”

İbn Abbas Həzrət Peyğəmbər(s)-in ən yaxın səhabəsi, şiə və sünnü alimlərinin hörmət bəsləyib qəbul etdikləri şəxslərdən biridir. O, həzrət Əli(ə)-ın barəsində belə yazır: “Quranın 300 ayəsi Həzrət Əli(ə)-ın barəsində nazil olmuşdur.1”

Allah-təala Saffat surəsinin 24-cü ayəsində buyurur: “Qiyamət günü insanlar sirat körpüsündən keçərkən bir nida eşidiləcək:

وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ

“Onları yubadıb saxlayın! Çünki, (onlar) sorğu-sual olunacaqlar.”2

Bu ayədən belə bir sual irəli gəlir: Görəsən orada insanlardan nəyi soruşacaqlar? Bu sualın cavabını Təkasür surəsinin 8-ci ayəsi belə cavablandırır:

ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ

“Sonra da həmin gün (Allahın əta etdiyi) nemətlər barəsində mütləq sorğu-sual olunacaqsınız!”3

Qiyamət günü Allah-təala insanlardan onlara verdiyi bütün nemətlər (bədən üzvləri, cavanlıq, mal-dövlət və s. kimi nemətlər) haqqında sorğu-sual edəcək.

Əbu Hənifə deyir: “Bir gün İmam Sadiq(ə)-ın hüzuruna getdim və ondan bu ayənin barəsində soruşdum. Dedim: “Ey Allahın höccəti, bu ayədə Allah-təalanın bizdən soruşacağı nemətlər hansılardır?”

İmam həmin sualı mənim özümə qaytararaq buyurdu: “Əbu Hənifə, sən özün bu barədə nə fikirləşirsən?”

Dedim: “Ey Allahın höccəti, yəqin ki, Allah bizdən verdiyi can, mal-dövlət, bədən üzvləri, ömr, cavanlıq və bu kimi şeylər barədə sorğu-sual edəcəkdir.” İmam buyurdu: “Əbu Hənifə, onların hamısı düzdür. Lakin Allah-təala bunlardan da mühüm bir şey barədə insanlardan sorğu-sual edəcəkdir.” Soruşdum: “O hansıdır?” İmam buyurdu: “Qiyamət günü ən mühüm və ilk sorğu-sual Əhli-beytin barəsində olunacaq. Çünki Allah-təala bütün insanlara Əhli-beytə xatir ruzi, ömr, cavanlıq, mal-dövlət və s. verir və onların vasitəsilə insanları hidayət edir.”

Hakim Həskani Hənəfi Peyğəmbər(s)-dən belə bir hədis rəvayət edir: “Qiyamət günü bütün insanlar Sirat körpüsündən keçərkən mənimlə Əli(ə) o körpünün qarşısında durub körpüdən keçənlərin hamısını saxlayıb Əli(ə)-ın vilayəti barəsində sorğu-sual edəcəyik. Hər kəs Əli(ə)-ın vilayətini qəbul etmişsə, o körpüdən keçəcək, yox, əgər qəbul etməmişsə, oradan keçməyəcək. ” Sonra Həzrət bu ayəni oxudu: “Onları yubadıb saxlayın, çünki onlardan sorğu-sual olunacaqdır.” 1

Həzrət Peyğəmbər(s) ömrünün son anlarında belə yenə Əhli-beytlə Quranın bir-birindən ayrılmaz olduğunu və bütün insanlara onların hər ikisindən möhkəm tutmağı vəsiyyət etdi.

Böyük sünnü alimi Əhməd ibn Hənbəl müvafiq sənədlərlə Həzrət Peyğəmbər(s)-dən belə bir hədis nəql etmişdir:

قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص): إِنِّى تَارِكُ فِيْكُمْ خَليِفَتَيْنِ كِتَابَ اللهِ..... وَعِتْرَتِى أَهْلَ بَيْتِى فَإِنَّهمَا لَنْ يَفْتَرِقا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوضِ

Həzrət Peyğəmbər(s)-in ömrünün son günləri idi. O həzrət məscidə daxil olub mənbərə çıxdı və camaata bu sözlərlə xitab edərək buyurdu: “Mən sizin aranızda iki ağır əmanəti qoyub gedirəm. Onlardan biri Allahın kitabı Quran və ikincisi Mənim Əhli-beytimdir. Bu iki şey Qiyamət gününə qədər bir-birindən ayrılmayacaq. ”2

Buna görə də insanlar yolunu azıb uçuruma düşməsin deyə Həzrət Peyğəmbər(s) həm Quranı, həm də öz Əhli-beytini bütün insanlara tövsiyə edərək onlara tabe olmağı tapşırıb dünyadan getdi.

Qunduzi Hənəfi müvafiq sənədlərlə Həzrət Peyğəmbər(s)-dən belə bir rəvayət nəql etmişdir:

قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص): هَذا عَلِيٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَالْقُرْآنُ مَعَ عَلِيٍّ لا يَفْتَرِقا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوضِ

Həzrət Peyğəmbər(s)-in ömrünün son günləri idi. Möminlərdən bir neçə nəfər onun hüzuruna gəldi. Həzrət Peyğəmbər(s) Əli(ə)-ın əlindən tutub yuxarı qaldıraraq buyurdu. “Əli Quranladır və Quran da Əli ilə. Onlar Qiyamət gününə qədər bir-birindən ayrılmayacaqlar. 2

Bu gecə Əli(ə) öz şəhadəti ilə Quranın Əhli-beytdən ayrılmaz olduğunu bir daha sübuta yetirdi. İmam Əli(ə) Kəbədə dünyaya gəlmişdi və məsciddə də dünyadan getdi. İmam Əli(ə) yeganə bir şəxsdir ki, Kəbədə dünyaya gəlib.

İsa(ə) peyğəmbər böyük peyğəmbərlərdən biridir və müsəlmanlar da onu böyük peyğəmbər kimi qəbul edirlər. Allah-təala Quranda da onun adını dəfələrlə çəkmiş və onun öz tərəfindən qeybə çəkilməsini vurğulamışdır.

وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَـكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا بَل رَّفَعَهُ اللّهُ إِلَيْهِ وَكَانَ اللّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا

“[Onların lənətə düçar olmalarının bir səbəbi də]: “Biz, Allahın elçisi Məryəm oğlu İsa əl-Məsihi öldürdük”, - demələridir. Halbuki onlar İsanı nə öldürdülər, nə də çarmıxa çəkdilər. Onlarda yalnız belə bir təsəvvür yarandı. Bu haqda ixtilafda olanlar onun (şəxsən öldürülməsi) barəsində, əlbəttə, şəkk-şübhə içərisindədirlər. Onların buna dair heç bir məlumatı yoxdur. Onlar ancaq zənnə qapılırlar. Həqiqətdə onu (İsanı) öldürməmişlər.”1

Quran buyurur ki, İsa peyğəmbərin çarmıxa çəkilməsi yalan sözdür. Onlar İsa peyğəmbərin yerinə başqa bir şəxsi çarmıxa çəkmişlər. İsa peyğəmbər hal-hazırda yaşayır və 12-ci imam zühur edən vaxt o da gələcək və yer üzündə hakim olacaqlar.

İsa peyğəmbərin anası həzrət Məryəm idi. Məryəmin Allah yanında çox böyük qiyməti vardır və yeganə qadındır ki, Allah-təala onun adını Quranda dəfələrlə çəkmişdir.

Gecələrin birində həzrət Məryəm dəstəmaz almaq üçün hovuzun yanına getdi. O anda Allahın göndərdiyi mələk onun yanına gəlib Allahın İsa peyğəmbəri ona əta edəcəyini xəbər verdi. Məryəm hamilə olaraq doğum halına düşdü. O uşaqdan azad olmaq üçün Beytül-müqəddəsə (Beytül-müqəddəs müsəlmanların birinci qibləsi olmuşdur) daxil olmaq istədi. Allahın mələyi ona dedi: “Ey Məryəm, sənə bu halda Beytül-müqəddəsə getməyə icazə yoxdur. Ora Allahın evidir. Get, başqa yerdə uşaqdan azad ol!”

Məryəm gəlib bir ağacın altında İsa peyğəmbəri dünyaya gətirdi. Allah ona Cənnətdən xurma göndərdi. Məryəm o xurmaları yeyib özünə gəldikdən sonra uşağı qucağına alıb öz evinə gəldi.

Bu hadisəni danışmaqdan əsas məqsədimiz budur ki, Allah İsa(ə)-ı bir möcüzə kimi Məryəmə əta etdi. Lakin, İsa(ə) dünyaya gələrkən onun Beytül müqəddəsdə dünyaya gəlməsinə icazə verilmədi.

Amma həzrət Əli(ə) dünyaya gələndə Kəbə evinin içində dünyaya göz açdı. Bu hadisəni həm sünnü, həm də şiə alimləri bir çox kitablarda nəql etmişlər.

Həzrət Əli(ə)-ın anası Əsədin qızı Fatimə hamilə idi. O, uşaqdan azad olmaq üçün gəlib Kəbə evinin qarşısında duraraq belə dua etdi: “Allahım, Səni and verirəm bu bətnimdə olan uşağa. Mənim uşaqdan azad olmağımı asan və mübarək et.”

Əsədin qızı dua etdikdən sonra gördülər ki, Kəbə aralandı və Fatimə oraya daxil olduqdan sonra yenidən bitişdi. Üç gündən sonra Kəbə yenidən aralandı və Fatimə oradan qucağında Əli ibn Əbi Taliblə birgə çölə çıxdı. Həzrət Peyğəmbər(s) uşağı qucağına aldı. Əli(ə) gözünü açıb Peyğəmbərə baxdı və dedi: “Şəhadət verirəm ki, sən Allahın elçisisən.”

Beləliklə, İmam Əli(ə) Rəcəb ayının 13-də Kəbədə dünyaya gəldi və Ramazan ayının 21-ci gecəsi -Quranın nazil olduğu gecə dünyadan getdi. O, bir daha sübuta yetirdi ki, Quranla Əhli-beyt bir-birlərinin ayrılmaz hissələridir.

Bu gecə Qədr gecəsidir və müsəlmanlar bu gecə həm Quranın nazil olmasını, həm də İmam Əli(ə)-ın məzlumcasına dünyadan getməsini göz yaşları ilə qiymətləndirirlər. Bu gecəni Allaha dua və ibadət etmək və göz yaşı tökməklə başa çatdırmaq daha da fəzilətli və xeyirlidir. Allah-təala bizləri dünyada və axirətdə Əli(ə)-dan ayrı salmasın. Əssəlamu əleykum və rəhmətullahi və bərəkatuh.

1999-ci il. Ramazan-21

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيل

Kitabın adı: İmam Hüseyn (ə) məktəbi