Tövhid nişanəsi (birinci hissə) 

Böyük Ustad Şeyx Əli Füruğinin çıxışı

İnsanın hünəri tövhid dəstgahı ilə tanış olmaqdadır. Heç bir şey mərifət qədər dəyərli deyil.

Xilqətin sirri, mərifətdir. Bəzi insanlar özlərindən əlavə başqalarını da tövhidlə tanış etməyi bacarırlar. Belə mömin qiyamətdə həm özünə nur verəcək, həm də başqalarına. Qurani-kərimdə buyurulur: "O gün (qiyamət günü, ya Peyğəmbər!) mömin kişilərin və qadınların nurunun onların önlərindən və sağ tərəflərindən axıb şölə saçdığını  görəcəksən. (Mələklər onlara deyəcəklər: ) "Bu gün sizin müjdəniz (ağacları) altından çaylar axan cənnətlərdir. Siz orada əbədi qalacaqsınız!” Bu, böyük qurtuluşdur (uğurdur)!” ("Hədid” surəsi, ayə 12.)

Bu ayə möminin əməlinin zühurunu bəyan edir. Mömin dünyada həm özünə nur verir, həm də başqalarına. Həm özü həqiqəti tapır, həm də başqalarının əlindən tutur ki, o da tapsın. Həmin nurdur ki, qiyamətdə də insanın canından zühur edir.

Qiyamətdə hər insanın özü üçün yer və səması vardır. Hər kəsin öz səmasından ulduz və ay görünməlidir. O gündə nuranilik insanın öz daxilindən zühur etməlidir. Əgər bir kəsin çırağı olsa, qaranlıq gecədə hamını hidayət edər, yəni əgər bir nəfərin nuru olsa, çoxlu cəmiyyətə yol göstərə bilər. Amma bir kəsdə nur olmasa, hamı sərgərdan qalar. Əmir əl-möminin Əli (ə) buyurur: "Hər kəs özünü layiq olmadığı şeylərə məşğul etsə, zülmətdə sərgərdan qalar və həlakətə düçar olar”. ( "Nəhcül-bəlağə”, səh. 221)

Hər kəs ruhu üçün bir iş görməsə, aləmin qaranlığında heyran və sərgərdan qalar və yolu itirər, puçluğa çıxar. Gözəl əməllərlə ruhunu paklamalısan ki, qaranlıq aləmdə qalmayasan.

İnsanlar iki surətdə aləmdə heyran qalırlar:

Bir dəstə vardır ki, dünya onları heyran edir və nə edəcəklərini bilmirlər. Bir dəstəni də Allah heyran edir. Bu mövzunun geniş izahı vardır.

Peyğəmbəri-əkrəmə (s) nisbət verilən bir hədisdə həzrət buyurur: "İlahi! Məni Özünə nisbət heyrətdə qərar ver” (Molla Hadi Səbzivari; "Şərhul-əsmaul-husna”, səh. 535.)

Qeyd olunan hər iki dəstə heyrətdədirlər. Amma mənim ayımla, dolanan ay arasında yerdən göyə qədər fərq vardır.

İnsan yaradılış dəstgahı ilə tanış olmağa təlaş etməlidir. Bu aləmdə bir dətgah və bir hökumət vardır. O da tövhid dəstgahıdır. "Ey cin və insan tayfası! Əgər göylərin və yerin ətrafından (çevrəsindən) kənara çıxa bilərsinizsə, çıxın. Siz (oradan) ancaq (qüdrət və) qüvvətlə (Allahın sizə bəxş etdiyi elmin qüdrətilə) çıxa bilərsiniz!” ( "Ər-Rəhman” surəsi, ayə 33.)

Sinənə tövhid nişanı taxmalısan ki, itməyəsən. İnsan bu dünyada itir, azır. Əmir əl-möminin (ə) buyurur: "O kəsə təəccüb edirəm ki, bir şey itirdiyi zaman dərhal onu axtarmağa can atır, özünü itirdikdə isə heç bir əhəmiyyət verməyir” ("Qurərul-hikəm və durrul-kəlam”, səh. 460.)

Allah rəhmət eləsin, mərhum Hacı İsmayıl Dolabini. Savadsız və  təhsil görməyən bir adam idi. Uşaqlıqdan alimlərlə oturub-durmuşdu və Allah ona elm vermişdi. Bəzən üç saat söhbət edirdi və hər qapıdan sinəsinin daxilinə maarif tökülürdü. Bunların hamısını Əba Əbdillah Hüseyndən (ə) almışdı.

Əhli-beytin (ə) qapısında insan özünü itirmir. Bizim özümüzü itirməməyimiz üçün Allah taala nişan və əlamət qərar verib buyurmuşdur: "(Ya Peyğəmbər!) De: "Mən sizdən bunun (risaləti təbliğ etməyimin) müqabilində qohumluq məhəbbətindən (əhli-beytə sevgidən) başqa bir şey istəmirəm” ("Şura” surəsi, ayə 23.)

Həzrət Məsumənin (s.ə) hərəmində ziyarət oxuduqda mərhum Dolabini gördüm. Bir neçə dəqiqə məhzərində əyləşdim. Dedim ki, ağa, məni nəsihət et. Dedi: - Bir alimlə, ya mərifət əhli ilə əlaqən varmı? Dedim: - Bəli, filankəslə əlaqəm vardır. Buyurdu: - Çox yaxşı. İnsan, itməmək üçün özünə nişan taxmalıdır. Biz qədimdə qoyunlarımıza nişan vurub buraxırdıq ki, itməsinlər. Aləmin bu qarışıqlığında insan özünü itirir.

Hazırladı: Füruği-Tövhid Təhqiqat Qrupu