Ya Əbəlfəz,Əlamdar Əbəlfəz
Qeyrətliyə qeyrətsiz olanlar çəkər həsrət
Yaxşı nədi qeyrət, görəsən hardadı qeyrət
Qeyrət əgər olsaydı bir insan ki, vüsulət
Ayə bu ki, Qeyrətli Əlamdardı deyərdiz
İnsan necə gör insana oxşardı deyərdiz
Qeyrət dilə gəldi bu sözə söylədi şair
Tay tutma Əbəlfəzlə məni Allaha xatır
Mən kimdi Əbəlfəzdi deyəcəm sən elə təsvir
Bir dağdı Əbəlfəz Onu vermün mənə nisbət
Dağdan qoparılmış balaca zərrədi qeyrət
Tarix onu tərif eliyib öz kitabında
Alimləriviz qeyd eliyib yüz kitabında
İznim əgər olsaydı mənim söz kitabında
Allaha acıq getməsə bir kəlmə pozardım
Qeyrət sözünə xətt çəkib Əbbası yazardım.
Hər kim susuz olsa içəcək olsada damla
Hər yanı məəttəl qoyub Aşurada Səqqa
Doldurdu içə ovcuna su içmədi amma
Qeyrət dedi ki, iç döyüşə taqətin olsun
Əbbas dedi: Əsğərdən utan qeyrətin olsun
Sən boş-boş axırsan Fərata söylədi Səqqa
Birdən Məni Allah yaradaydi belə dərya
Bir yolla açıb xeyməyə sarı yeri məcna
Zəhra bağının Güllərin hər an sulayardım
Əksarda xəcalətdən ölərdim, quruyardım
Daha sən dərk elədin kimdi Əbəlfəz
Qeyrət Ona şagirddi müəllimdi Əbəlfəz
Allah dediyi hər sözə təslimdi Əbəlfəz
Allah sözünə hər kim olar qəlb ilə təslim
Qeytər Ona şagird olacaqdı o müəllim