Gecənin dörddə biri keçmişdi ki, Əmirəl-mö`minin Əli (əleyhissalam) Kufə məscidindən çıxdı və mənzilinə tərəf yollandı. Kumeyl ibni Ziyad ki, Həzrətin müxlis və xüsusi əshabından idi o Həzrətlə birgə hərəkət edirdi. Yolda bir kişinin evinin yanına çatdılar. Onun evindən Qur`an səsi eşitdilər. O, gecə yarı yuxudan durmuş və Qur`an oxuyurdu. Bu ayəni isə ürəyinə yatan səs və ürək yanğısı ilə oxuyurdu:
«Məgər gecə yarı Allaha itaət edib səcdə və qiyamı yerinə yetirən axirətdən qorxaraq Allahın rəhmətinə ümidvar olanlar günah və küfr içində yaşayanlarla bərabərdirlərmi?`("Zumər" surəsi,9)
Kumeyl qəlbində bir ah çəkdi. Gecə yarı gecəni yuxusuz keçirən bir insanın dodaqlarından çıxan Qur`anın ürəyə yatan səsi onu sevindirsə də bir şey demədi.
İmam Kumeylə baxıb buyurdu: «Bu şəxsin ürəyə yatan səsi səni aldatmasın. Bu Qur`an oxuyan şəsx cəhənnəm əhlindəndir ki, tezliklə bu mətləbin sirrini sənə xəbər verəcəyəm.»
Kumeyl bu sözdən təəccübləndi. Bu hadisədən bir müddət keçdi. Belə ki, Nəhrəvan xəvaricinin əhvalatı qabağa gəldi ki, Əli (əleyhissalam)-ın əleyhinə müharibə e`lan etdilər və nəhrəvan diyarından Əli (əleyhissalam)-ın ordusu ilə xəvaric ordusu arasında qanlı müharibə baş verdi və bütün xəvaric 9 nəfər qaçqından başqa bu müharibədə öldürüldülər.
Kumeyl də cəbhədə Əli (əleyhissalam)-ın silahdaşı idi. Əli (əleyhissalam) qılıncından qan axdığı halda üzünü Kumeylə tutub buyurdu: «Mənimlə gəl» Sonra hər ikisi birlikdə kəsilmiş başlar və öldürülənlərin yanına gəldilər. Əli (əleyhissalam) qılıncının ucunu ölənlərin başına qoyurdu. Belə ki, qılıncının ucunu həmin kecə Qur`anı tilavət edənin də başına qoyub buyurdu: «Ey Kumeyl! Bu həmən şəxsin başıdır ki, gecə yarı «əmmən huvə qanitun anaəl-ləyli...» ayəsini oxuyurdu və səni özünə cəzb etmişdi.»
Kumeyl İmamı öpüb özünün cahilanə arzusundan istiğfar etdi. İmam Əli (əleyhissalam) xəvaricdən bir kişinin Səruriyyə (Nəhrəvanın yaxınlığında sərurə mənsub) gecə namazını qılıb Qur`an tilavət etdiyini eşitdikdə buyurdu:
«Yəqin və imanla həmrah olan yuxu şəkkli namazdan yaxşıdır.» Ehtimal verilir ki, bu söz həmin Nəhrəvan müharibəsində öldürülən Qur`an qariəsinə aiddir.
Kitabın adı: Nəhcül-Bəlağə hekayətləri (140 hekayət)