Ana ilə oğulun hekayəti

Bir arif nəql edir:

Bir ana itaətsizlik etdiyi üçün yeniyetmə oğlunu evdən qovur. Oğlan evdən çıxıb məhəllədə yaşıdları ilə axşamadək vaxt keçirir. Gecə düşdükdə hərə öz evinə gedir. Oğlan da öz evlərinə qayıdır. Amma qapı bağlı olur. Pərişan halda anasını çağırıb ondan qapını açmasını istəsə də ana qapını açmır. Bu vaxt yoldan ötən bir alimin oğlana ürəyi yandır və anadan xahiş edir ki, övladını qəbul etsin. Ana deyir: "Ey ağsaqqal, sənin xahişini qəbul edirəm, amma o söz versin ki, bir daha itaətsizlik göstərməyəcək.” Oğlan söz verir və arada sülh yaranır.

Bir müddət sonra küçədən keçən abid təkrar həmin hadisə ilə rastlaşır. Oğlan qapı ağzında nə qədər sızıldasa da, ana onu evə buraxmır. Nəhayət, oğlan huşunu itirib yerə yıxılır. Qapının arxasında səsin kəsildiyini görən ana qapını açıb bayıra çıxır. Oğlunu yerə yıxılmış görüb onun başını dizləri üstünə alır və deyir: - Ey mənim gözümün nuru! Bu işdə məqsədim yalnız səni günahdan uzaqlaşdırmaq idi...”

Hekayədən belə bir nəticəyə gəlirik ki, Allahı çağırdığı an duası qəbul olmayan insan ümidini üzüb şeytana üz tutmamalıdır. O, öz sızıltıları və nalələri ilə rəhmət qapılarının onun üzünə açılmasına nail olmalıdır.

Ya Rəbb, bu vüsalı hicran buyurma,

Sevgili canları nalan buyurma.

Könül bağçasına gəlməsin xəzan,

Gül üzləri bürüməsin çən-duman.

Hansı ürək qırılarsa yarından

Şübhəsiz ki, sorğu günü peşiman.

Budaqda oxuyan bülbül Sənindir,

Qırma budağı ki, ol həmdəmindir.

Eşqə üz tutanı ayır günahdan,

Düşmənini məhrum elə pənahdan.

Bayquşlar sevinir günah doğursun

Sitarələr səmalarda boğulsun.

İqbal kə`bəsidir saleh bir əməl,

Mərhəmət qıl, onu viran qoyma gəl.

Hicrandır dünyada ən acı duyğu,

Nə xoşdur vüsalın, olsa da sorğu.

Əgər Allah-Taala insanın işlərinə nəzər salırsa, bu nəzər sonsuz rəhmət nəzəri olduğundan insanın halı islah olar, dərdinə çarə tapılar, batini və zahiri fəqirliyi aradan qalxar.